Kültürel Yıkım Gazze'de Can Kaybıyla Yarışıyor

Gazze’nin Eski Şehir bölgesinde, tarihi ve kültürel mirasın sistematik olarak yok edilmesi süreci, devam eden savaşın korkunç bir yan etkisi olarak öne çıkıyor. Enes adındaki genç Filistinli'nin, kütüphane kalıntıları üzerinde yanmış kitap sayfalarını çevirirken gözlemleri, bu yıkımın yalnızca maddi değil, aynı zamanda manevi boyutunu da işaret ediyor. Gazze, zengin tarihi ile bilinen bir bölge olmasının yanı sıra, çok sayıda medeniyetin izlerini barındıran bir kültürel merkezdi. Ancak, şu an sadece molozlar yığını ve anıların gölgeleri kaldı. Enes’in duyguları, Filistin Kültür Bakanı Atıf Ebu Seyf’in ‘kültürel bir soykırım’ olarak nitelendirdiği durumu vurguluyor. Savaşın getirdiği tahribatla, UNESCO tarafından kaydedilen tarihi eserlerden ve camilerden 200'e yakın kültürel alanının yok olduğu belirtiliyor. Bu bağlamda, milattan sonra 5'inci yüzyıldan kalma Aziz Porphyrius Kilisesi ve Gazze’nin en eski camisi olan Büyük Ömer Camii gibi yapılar, savaşın yıkıcı yüzünü gösteriyor. Sofistike mimari ve derin tarih, günümüzde enkaza dönüştü. Sabunlu sokaklarında gün batımını izleyen Gazzelilerin eski mutlulukları, artık yıkıntılar içinde kayboldu. Gazze Limanı'nın kapalı olması ve balıkçıların zor günler yaşaması, halkın ana geçim kaynaklarının da savaşla birlikte yok olduğunu gözler önüne seriyor. Sosyal ve ekonomik açıdan büyük darbe alan bu toplum, sadece fiziksel olarak değil, kültürel ve kimliksel olarak da derin yaralar aldı. Yıkılan yapılar, bir ulusun hafızasında kalması gereken izleri sildikten sonra, Filistin tarihinin adeta sonunu getirebilir. Kültürel yıkım, hedef alınan sadece fiziksel binalar değil, toplumsal hafızanın, kimliğin ve varlığın kendisidir. Bu tür saldırıların arka planında, tarihsel bağları koparma amacı yatmaktadır. Filistin tarihinin yok edilmesi, sadece mevcut nesilin değil, gelecek kuşakların da köklerini kaybetmesine yol açabilir. Bu durum, uluslararası toplumun ve UNESCO gibi kuruluşların kültürel mirası koruma çabalarını daha da elzem hale getiriyor. Sonuç olarak, Gazze'deki medeniyetler buluşması, şimdi çok daha karmaşık bir dramatürjiye sahipken, kültürel alanların tahribi, sadece o bölgedeki değil, tüm insanlık tarihindeki bir kayıp olarak değerlendirilmelidir. Bu yıkım, hem toplumsal hem de bireysel hafızaların silinmesi anlamına geliyor ve bunun sosyal etkileri çok daha geniş ve derinlebilecektir.