Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Mart ayına ilişkin işsizlik verilerini yayımladı.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), Mart 2025'e ait işsizlik verilerini açıkladı. Bu verilere göre geniş dar tanımlı işsizlik oranı yüzde 7,9’a düşerken, geniş tanımlı işsiz sayısı rekor seviyeye ulaşarak yüzde 28,8 oranında kaydedildi. Dar tanımlı işsizlik; iş arama sürecine girmiş ve iş bulma umudunu sürdüren kişiler için geçerli olan bir ölçüttür. Buna göre, 15 yaş ve üzerindeki işsiz sayısı, bir önceki aya göre 65 bin kişi azalarak 2 milyon 807 bin kişiye gerilemiştir. Ancak bu düşüş, gerçek işsizlik durumu hakkında yanıltıcı bir izlenim yaratabilir; çünkü geniş tanımlı işsizlik oranı, yani çalışmak isteyen ancak iş aramayı bırakmış olanları da kapsayan veriler, aslında Türkiye'nin iş gücü pazarının ciddi bir sorunu olduğunu ortaya koymaktadır. 28,8 oranındaki geniş tanımlı işsizlik, 11 milyon 500 binden fazla kişinin işsiz olduğu anlamına geliyor ve bu durum, çalışanların umutlarını kaybetmesine neden olmaktadır. İstihdam edilenlerin sayısı da önemli bir gösterge olarak ortaya çıkmaktadır. Mart ayında istihdam edilenlerin sayısı 391 bin kişi artarak 32 milyon 597 bin kişiye ulaşmıştı. Ancak bu istihdam artışının cinsiyet bazında da değerlendirilmesi gerekiyor; erkeklerde istihdam oranı yüzde 66,9 iken, kadınlarda yüzde 31,9'dur. Bu durum, işgücü piyasasında toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin devam ettiğine işaret etmektedir. Ayrıca, işgücüne katılma oranı yüzde 53,4'e yükselmiştir ki bu oran da erkeklerde yüzde 71,6, kadınlarda ise yalnızca yüzde 35,7 olarak bulunmaktadır. Genç nüfusta ise işsizlik oranı 15-24 yaş grubunda yüzde 15,1'e çıkmıştır; bu da gençler arasında işsizlik sorununu daha da belirgin hale getirmektedir. Son olarak, günlük çalışma süreleri ve atıl işgücü oranıyla birlikte yorumlandığında, Türkiye’nin ekonomik durumu üzerinde ciddi bir baskı olduğu görülmektedir. Ekonominin yeniden canlanabilmesi için yaratıcı istihdam projelerine, eğitim ve beceri geliştirme programlarına ihtiyaç vardır. Hükümetin bu verilere nasıl bir yanıt vereceği ve işsizliğe karşı hangi tedbirleri alacağı ise belirsizliğini korumaktadır. Bu verilerin kamuoyuna yansıması, ekonomik istikrara dair tartışmaları da ateşleyebilir. Genel olarak, işsizlik oranları ve iş gücü dinamiklerini derinlemesine incelemek, Türkiye için acil bir ihtiyaçtır. Sonuç olarak, bu rapor, yalnızca sayılarla sınırlı kalmayıp, arka planda yatan sorunlara ışık tutmakta ve işgücü pazarındaki derin çatlakları ortaya koymaktadır. Eğer Türkiye, bu zorlukların üstesinden gelmek istiyorsa, çok yönlü bir strateji geliştirilmesi kaçınılmazdır.